şehir

Bu suskunluk diner mi bir gün. Gözlerimdeki hüzün söner mi?.. unutmak istediğim hatıralar arasında bu işkence… Fikre satılmış bir beden. Anlamsız yaşamanın çok daha ötesinde, her anında bir anlam olan bir hayat, hayal; belki gerçek…
Unutulmuş birkaç mısrayı yeniden canlandırmak isterdim; hani aşk dolu, sevda dolu olanlardan birkaçını… Bana bir sıcak bir gülümseme getirir belki: “ işte buldum!” derim, her şeyin manasını; uzak ve yakın her şeyin manasını… Çok uzak ama çok…
Solgun bir hayalin gölgesinde yaşamak benim hayatım. Kaçmak, saklanmak istesem yapamam; her yerde ortadayım; çırılçıplak. Ruhumu enginlere kaçırsam bile yakalanıyorum; insanların acımasız suratlarında, hepsi buz gibi, hepsi korku veriyor. Dudaklarda hüsran…
Artık gitmek istiyorum, buralardan; kaybolduğum ıssız sokaklardan, hepsinde apansız bir acı çünkü bana ötelerden gelen çığlıklar, bu şehir acıdan başka bir şey değil bana artık…