Ah! Tatlı ölüm
Tohumlar saçarcasına
Yürekte küt küt
ağrısı
Bilmeden ezilen
karıncalara ağıt
Yaşamaya serzeniş
Yakın
Ya da uzak
Ölüm her zaman güzel
Ölüm her yerde güzel
Fakat ağıtlar yakarak
pişmanlıklarına
Sonu hiç gelmeyecek
görünen hayatın
Kör bir kuzgunun
damarlarından geçerek
ah ne iyi olurdu
ölmeden ölünebilse
tekrar tekrar
ölünebilse
damarlarda kan
kuruyana dek
anlaşılmadan hayat
yaşanmadan güzel
şeyler
ne bir mektup ne bir
iz
hiçbir şeyi bilmeyiz
yalnızca “öldü” deriz
evimize gideriz
oysa ölen kırılmış
parçalanmış
düşünmekten çatlamış
belki
belki ruhu kalmamış
karanlığa boğulmuş
ne buhranlarla
boğuşmuş
ah bilemeyiz
elbet bilemeyiz
niçin boğulunur
hayatta
kahkahaya cümbüşe
sebepsiz ve yersiz
neden konuşur insan
yaşamaya sebep ne
gözlerin daldığı
nokta
ve bulanıklaşan rüya
ruhu kendine çeken
kaygılı düşünceler
düşünceler
düşünceler
bu gece bırakın beni
bu gece anlayın beni
beynimde olmasın sızı
sessizce uyuyayım
sonsuza dek
ruhumu arayayım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder